“Ne kunder vetvetes”: Hamburg: 22 qershor 1974.
Me shaka, Sparwasser kishte deklaruar nëse ne epitafin e varrit te tij pa emer do te shkruhej vetem fjalet ”Hamburg, 22 qershor 1974” , të gjithë do ta dinin se kush ishte i varrosur aty”!!!
Pjesa e 2-te
Gjyqtari uruguaian Ramón Barreto fërshëlleu për fillimin e lojës. Müller e goditi topin e pare per tek Overath dhe ndeshja tani eshte ne zhvillim e siper.
Shumë shpejt, u bë e qartë se emocioni në ajër ishte ai i tensionit. Dëshira për të fituar nga të dyja palët ishte për t’u parë, kështu ishte një vlerësim i presionit të ushtruar mbi 22 lojtarët në fushë, secili shihet se përfaqëson një doktrinë të tërë të jetës, si dhe një komb. Nuk ishte e tere Lufta e Ftohtë e përfshirë në një ndeshje futbolli, por edhe pse fare prane saj.
Me sfondin politik gjithëpërfshirës, askush nuk donte të bënte një gabim dhe kujdesi ishte fjala kryesore. Nderhyrjet ishin të zbutura dhe temperamentet e kontrolluara si një respekt reciprok – dhe ndoshta një masë e mirëkuptimit vëllazëror për situatën e njëri -tjetrit – dolën në pah. Ishte e kuptueshme, por nënkuptonte që pjesa e parë e lojës u bë mjaft sterile.
Një goditje nga e djathta e Heinz Flohe fluturoi jashtë shtyllës së djathtë të Jürgen Croy. Portieri u hodh drejt topit, por ishte më shumë një gjest sesa një pritje e kërkuar. Shansi më i mirë i pjesës per ekipin perendimor erdhi kur një pasim i zgjuar i Beckenbauer drejt Müller e lejoi “Der Bomber” të sillte rrotull mbrojtësin e tij para se të krosonte ate me tutje në zone për tek Jurgen Grabowski dhe topi devijohet nga hedhja dëshpëruese e Croy, i cili u përpoq për të kapur ate, por topi rendi prapa trupit te madh te lojtarit të Eintracht Frankfurt duke goditur pak poshte aty ku bashkohen dy shtyllat ne te djathte te portes se lindoreve.
Në mesin e pjesës se pare, Breitner gjuajti shume lart drejt portes nderkohe qe përpjekjet e Gjermanisë Perëndimore vazhduan të thyheshin nga mbrojtja solide e lindoreve duke i ofruar portierit te tyre Croy siguri. Megjithe kembenguljen e perendimoreve do te ishte e gabuar të thuash se nuk kishte asnjë kërcënim nga ekipi kundershtar i lindoreve. Ja një gjuajtje nga e majta e Lothar Kurbjuweit në porte qe shkaktoi shqetësim. Sepp Maier u tërhoq drejt shtylles më të afërt, Cullmann ndoqi shembullin, duke lene fare te lire Hans-Jürgen Kreische . Lauck krosoi topin në zone, qe rendi ne mes portierit dhe mbrojtësit e duke pershkruar gjithe pjesen e tjeter te portes se pambrojtur. Më një karrierë 14-vjeçare, Kreische do të luante mbi 250 ndeshje të ligës për “Dynamo Dresden”, duke shënuar pothuajse 150 gola. Në ngjyrat e tij të klubit, ky rast i paster shenimi me siguri do të ishte pranuar, por ne nje ndeshje dhe me kete presion do ishte krejtësisht ndrysh. Ndërsa topi arriti tek ai në vijën prej gjashtë metrash nga porta, Kreische u përkul dhe goditja e tij perfundoi mbi traversë. Rasti i paster kishte ardhur dhe ne te njejten kohe iku. Sulmuesi u kthye me kokën ulur për të marrë një xhest ngushëlluese nga Jürgen Sparwasser.
Keshtu mbyllet pjesa e pare pa gola 0-0 dhe me nga nje rast te paster per sejcilen nga dy Gjermanite.
Gjermano -Perëndimorët kishin qenë qartë skuadra më dominuese, por siç ndodh shpesh, shansi më i mirë i ra kundërshtarëve të tyre. Për arsye të ndryshme, të dy trajnerët do të kishin pasur arsye të ndiheshin të frustruar dhe të lehtësuar nga rezultati.
Pjesa e dytë filloi ashtu siç kishte përfunduar e para. Një ndryshim, megjithatë, ishte se, për disa arsye, Maier e kishte parë të nevojshme të ndryshonte fanelen e tij te portierit nga e zeza për një të gjelbër. Çdo gjë tjetër mbeti e njëjtë.
Gjermania Perëndimore vazhdoi të shtynte para dhe ja një top i Müller qe nxori Grabowskin të lirë, por goditja e tij ishte e lartë, shume larg portes dhe aspak e bukur.
Goditje te tilla ne stratosfere po bëheshin rendi i ditës. Keshtu qe me përpjekjet sporadike të Gjermanisë Lindore dhe ato të Gjermanisë Perëndimore qe hasnin përballë një muri të fortë blu të mbrojtësve për të bllokuar çdo përpjekje në portë, një barazim i ndeshjes filloi të dukej gjithnjë e më i pashmangshëm. Duke pasur parasysh rezultatet e tjera të grupit, do të thotë që Gjermania Perëndimore do të kryesonte grupin; autoritetet në Berlinin Lindor do të duhej të ngushëlloheshin me një tërheqje të ndershme dhe progres në fazën tjetër.
Kishte akoma kohë që ai skenar të ndryshohej. Një përpjekje nga Breitner qe të paktën dukej në shënjestër , topi kërceu disa herë para se të kalonte në krahët e Croy.
Me 65 minuta lojë te zhvilluara disa këmbë të lodhura filluan të shfaqen. Trajneri Buschner tërhoqi mesfushorin Harald Irmscher, duke e zëvendësuar atë me Erich Hamann. Shumë minuta më vonë, lëvizja do të ishte jashtëzakonisht domethënëse.
Në stolin tjetër, Schön po shikonte gjithashtu opsionet. Disa minuta më vonë, ai hoqi qendërmbrojtësin e ashpër Hans-Georg Schwarzenbeck, i cili shpesh siguronte stabilitetin në pjesën e pasme të Beckenbauer për të plotesuar daljet e tij përpara ne sulm, veprime keto si për “Die Mannschaft” ashtu edhe për Bayern, e duke hedhur ne fushe Horst-Dieter Höttges.
Hoettges ? Po! Mbrojtesi i mirenjohur edhe nga sportedashesit shqiptare, te cilin e “cmendi” sulmuesi yne, i shkelqyeri Panajot Panon ne ndeshjen dramatike ne Tirane (0-0) , qe solli eliminimin e gjermanoperendimoreve nga europiani i 1968-tes.
Scoen gjithashtu heq Overath dhe nxit fuqinë shtytëse kur fut ne fushe Günter Netzer. Për minutat e ardhshme asgjë nuk ndryshoi, deri ne 13 minutat e mbetura drejt perfundimit.
Me shpinën e kthyer drejt portës, Uli Hoeneß ndaloi topin me kokë në përpjekje për të pergaditur gjuajtjen me kembe perpara, por topi ra në mënyrë të qetë te Croy. Ky i fundit duke shikuar me shpejtësi shoket e skuadres, pikasi kembet e freskëta të Hamann, qe sapo ishte futur ne loje, i cili ishte hedhur ne kundersulm përpara në krahun e djathtë, dhe ia hodhi topin atij. 30-vjeçari po luante në te vetmen nga tre ndeshjet në të cilat përfaqësonte vendin e tij, por, në sekondat e ardhshme, ai do të merrte një rol udhëheqës në një nga triumfet më të mëdhaja sportive të Gjermanisë Lindore.
Duke ecur përpara, ngriti kokën pasi hyri në gjysemfushen e perëndimoreve.
Sparwasser nga ana e tij po përshpejtohej në një hapsire ndërsa mbrojtja e perendimoreve po mbyllej. Hamann krosoi një top të përsosur për të përmbushur gjithashtu vrapimin e tij . Sparwasser i shpeton mbulimit te Beckenbauer që po rrëshqiste, hyri në zonë, pastaj gjuajti ne ajer topin qe kaloi poshte këmbës së djathtë te Maier për t’i dhënë avantazhin Gjermanisë Lindore. 1-0!
Lindoret festojne, perendimoret te shtangur mbajne duart ne ije.
Ne te vertete ata nuk kishin kërcënuar seriozisht të shënonin përveç rastit qe permendem ne pjesen e pare nga Müller per Grabowskin qe nuk kishte qenë në gjendje t`a shfrytezonte plotësisht. Me kalimin e kohës, barazimi që do t’i shihte ata në krye të grupit dukej si një përfundim gjithnjë e më i pashmangshëm i lojës, por letargjia e tyre në ndarjen e “një pjese të plaçkës” i kishte tradhtuar ndaj vëllezërve të tyre më të uritur. Tani ata kishin “një mal” për t’u ngjitur – dhe pak kohë të çmuar për ta bërë atë.
Në mënyrë të pashmangshme, presioni u rrit mbi perendimoret, duke realizuar tani një seri goditjesh të lira dhe nga këndi por ama pa shumë shkëlqim, pa qartesi dhe saktesine e duhur. Keshtu pothuajse asnjë kërcënim serioz në portën e Croy. Gjermano -Lindorët u mbyllën mbrapa dhe mbajtën një linjë të fortë qendrese.
Kur u dëgjua fershellima e fundit, ishin gjermano-lindorët me fanelat blu të rrethuar nga fotografë që donin sejcili te kapnin momentin e tyre të triumfit me Croy dhe Sparwasser duke marrë një vlerësim të veçantë.
Sulmuesi i Magdeburgut ishte i vetëdijshëm për rëndësinë e golit të shenuar, duke e deklaruar më vonë (edhe me pak humor) : “Nëse një ditë pllaka e varrit tim thotë thjesht “Hamburg 74″, të gjithë do ta dinë se kush qëndron poshtë”. Në Berlinin Lindor, autoritetet do të ishin të ngazellyer. Në qytetet dhe rrethinat te Gjermanisë Lindore, njerëzit ishin më pak të tillë. Lindja kishte triumfuar mbi Perëndimin. Socializmi kishte mundur kapitalizmin. Pesëmbëdhjetëmije tifozë festuan ndërsa 58,000 do te largoheshin nga lindja ne perendim. Por çfarë do të thoshte kjo?
Fitorja e çoi Gjermaninë Lindore në krye të grupit. Normalisht, kjo do të nënkuptonte një rrugë më të lehtë për të përparuar, por me ndryshimin e gjërave, nuk ishte kështu. Të futur në një grup të fazës së dytë së bashku me Brazilin, Argjentinën dhe Holandën e frymëzuar nga Johan Cruyff, per lindoret një pikë e vetme ishte gjithçka që mund të arrinin pas një barazimi të pakuptimtë në ndeshjen e fundit kundër Argjentinës, kur të dy skuadrat ishin te eliminuar tashmë.
Në të kundërt, gjermano -perëndimorët u përballën me Suedinë, Poloninë dhe Jugosllavinë, duke fituar siç edhe duhej të gjitha ndeshjet e tyre dhe më pas duke mundur Holandezët në finale. Nëse Lindja do te kishte fituar nje betejë, Perëndimi do te kishte fituar luftën. Ishte një triumf politik për ta shijuar, por ndoshta kjo ishte gjithashtu një fitore Pirro.
Më vonë, lojtarët që kishin veshur fanellën e RDGJ -së atë mbrëmje verore do të kërkonin të ulnin çdo rëndësi politike. I gjatë, i fuqishëm dhe biond, ne çdo centimetër, spastruesi atletik që ishte kapiteni gjermano -lindor Bernd Bransch, do të tregonte se ishte fitorja ajo që ishte e rëndësishme, jo kundërshtari mbi të cilin u fitua. Heroi i portierëve, Jürgen Croy, do të pranonte se, “Ishte e rëndësishme sepse ishte Kupa e Botës dhe sepse ishte Gjermania kundër Gjermanisë,” por do të shtonte, “Sigurisht që u lavdërua nga politikanët, por kjo ndodh kudo. Të gjitha vendet përpiqen të përfitojnë nga suksesi politik në sport ”.
Le t’ia lëmë përmbledhjen përfundimtare Jürgen Sparwasser-it, heroit të shënimit të golit. Kur iu përgjigj pyetjeve se si u ndryshua jeta e tij në Lindje, ai tha: “Sipas thashethemeve u shpërbleva shumë për kete arritje, me një makinë, një shtëpi dhe një shpërblim parash. Por kjo nuk është e vërtetë. ”
Ndoshta rezultati ndryshoi shumë pak në fund, veçanërisht për personazhin qendror në lojën qe ai e kishte pasion. Në 1988, vetëm një vit para se të binte Muri i Berlinit, 40-vjeçari Jürgen Sparwasser u largua në Perëndim.
Për një kohë të shkurtër, dukej se turneu kualifikues për Euro 92 mund të prodhonte një përsëritje të asaj mbrëmjeje të qershorit në Hamburg 1974 kur dy Gjermanitë u tërhoqën nga shorti përsëri për të luajtur me njëra -tjetrën. Ngjarjet politike i tejkaluan gjërat, megjithëse rënia e Murit të Berlinit në Nëntor 1989 përjashtoi çdo ngjarje të tillë.
Më 12 shtator 1990, “Deutsches Demokratisches Republik” – Republika Demokratike e Gjermanise Lindore – luajti ndeshjen e saj të fundit ndërkombëtare: një miqësore kundër Belgjikës në stadiumin “Anderlecht Astrid Parc Stadium” në Bruksel. Më pak se një muaj më vonë, të dy sektorët e ndare te Gjermanisë u ribashkuan. Lufta mes vëllezërve përfundoi.
Linku per pjesen e 1-re te artikullit:https://www.kinematografia-shqiptare-sporti.com/jurgen-sparwasser-dhe-sfida-ne-mes-vellezerve-ein-kampf-zwischen-brudern-1/
SHIKOJE NDESHJEN KETU SI ME POSHTE:
Pj. 1
Pj. 2
________________
Vizion Sportiv Ora e Kampioneve 2013-2021
Materiali i rezervuar © Pjerin B. – gusht 2021
